مقدمه
سرمایه‌گذاری اخیر در صنعت پتروشیمی موجب افزایش اهمیت این صنعت در اقتصاد ملی گردیده است. از سوی دیگر، رویکرد صادراتی واحدهای این صنعت، رقابتی در سطح جهانی را به همراه داشته است. این مقاله در پی آن است تا با نشان دادن ابعاد این رقابت و نیز وضعیت صنعت پتروشیمی در این حوزه، ذهن سیاست‌گذاران را از توجه به متغیرهای رقابت سلبی همچون رویه‌های بازرگانی غیرمنصفانه با تبانی به سمت متغیرهای رقابت ایجابی همچون نهادهای ارتقاء‌دهنده فناوری، کاهش‌دهنده اطلاعات نامتقارن و درونی‌کننده آثار خارجی معطوف نماید. این موضوعی است که مقاله با استفاده از دستگاه نظری نهادگرایی جدید بدان پرداخته است.
